Mijn moeder werd afgelopen donderdag 88 jaar. Maar we konden het niet vieren.
Mijlpaal vieren?
Nou maakt dat voor haar niet zoveel uit, want ze kent niet meer exact de dagen. Als we zouden zeggen dat het morgen kerstmis is, gelooft ze ons ook. Maar het vieren, terwijl wij buiten zouden staan zwaaien, dat zou verwarrend zijn. Ze zou geheid zeggen: “Waarom komen ze nou niet binnen?!”.
“Oud worden is moeilijk” zei ze laatst tegen een verzorgster. Wat ze er precies mee bedoeld heeft, weten we niet. Maar als je de zorg berichtjes leest op CarenZorgt (communicatietool tussen de zorg en ons) is ze vrolijk, lacht, is behulpzaam en zowaar veel zorgzamer voor anderen geworden dan vroeger. Voor mij was ze natuurlijk altijd al lief ;).
En het gaat hier dus om onze communicatie. De etiquette vindt dat deze mijlpaal gevierd moet worden. Maar of dat nu gebeurt of over een half jaar, ze zal glunderen als we voor haar zingen.
Foto van aantal jaren geleden.
Op vrijdag gingen mijn zus en ik voor het eerst videobellen met haar. Dat ging supergoed. Met haar Lewy Body dementie zag ze meteen bij mijn zus
“Wat is je haar lang geworden zeg”.
Logisch in coronatijd, maar daar heeft mijn moeder geen weet van.
Ook leest ze nog gemakkelijk de tekens onderin beeld voor “CAM” (camera) en “MIC” (microfoon). Geeft aan dat mijn beeld net wat smaller is dan die van haarzelf en mijn zus. Geholpen met oortjes kan ze ons volgen, want haar hoorapparaten is ze al meer dan een jaar kwijt. Dat ze door het gesprek af en toe haar fantasieverhaal gooit (iets over op een boot zitten) maakt het nog altijd gezellig. We hebben het over onze mooie tulpen, nagels die geknipt moeten worden, maar geen nagellak vereisen, want daar houdt ze niet van. Kortom, gezellige meidenklets!
Foto van afgelopen vrijdag - voor het eerst videobellen!
In hun waarde laten
Maar we praten wel “normaal”, dus geen verkleinwoorden of kinderachtig gepraat. En dat zou ik iedereen aanraden. Praat normaal met mensen met dementie. Want ze zijn niet dom, alleen vergeetachtig, vaak stukken kwijt uit hun leven en soms verzonken in hun ‘eigen’ wereld. Van die nieuwe wereld geven ze af en toe een inkijkje. Vaar even met ze mee, misschien leer je er nog iets van.
Zo ‘ziet’ mijn moeder steevast op een gangvloer een ander pad dan wij. Je moet volgens haar de lijntjes tussen de tegels vermijden. Een medewerkster ging mee in haar gedachten. Samen met haar maakte ze er een spel van. Mijn moeder bleef in haar waarde en werd niet voor ‘gek’ verklaart, omdat ‘wij’ het niet zien. Zo hoort het.
Regie op Dementie biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van een oudere met dementie.
Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik op onderstaande button voor de belangrijkste categorie uit dit blog. Lees bijvoorbeeld meer over de Sociale benadering van hoogleraar Anne Mei Thé (Tao-of-Care).
Na jarenlang onderzoek bij mensen met dementie en hun mantelzorgers, heeft ze hun behoeftes haarscherp in beeld. Ze gaat uit van het perspectief van de persoon met dementie zelf. Naast de ziekte gaat het haar vooral om de psychologische en sociale aspecten van léven met dementie.
Er zijn in totaal 6 categorieën en 3 kruispunten op de levenslijn van een oudere met dementie. Regie op Dementie bevat meer dan 100 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties (met name in Haarlem e.o.) die je kunnen helpen.