60 jaar huwelijk vieren!
Ondanks de diagnose dementie en de stress waren we wel van plan om hun mijlpaal ‘60 jaar getrouwd’ samen te vieren! Want je moet de goede dingen blijven doen tenslotte. Dus zijn we in december 2017 met de kleinkinderen en aanhang gezellig uit eten gegaan. Daar hebben ze van genoten! Het was even alsof er niets aan de hand was. Heerlijk. Ook voor hun er even tussenuit.
Sociale netwerk werd kleiner
Mijn vader was altijd al een enorm sociaal mens, die veel contacten had in de buurt. Maar nu toch behoorlijk gekluisterd was aan zijn huis, vanwege zijn slechte benen. Gelukkig kwamen 2 buurvrouwen en de lokale buurtvereniging wel geregeld op bezoek om een praatje te maken. Het is zo belangrijk dat je je eigen sociale contacten zoveel mogelijk intact kunt houden. En natuurlijk kwam zijn 4 jaar oudere, maar zeer vitale broer, intussen al 91, ook geregeld langs in zijn eigen auto (waar hij recentelijk weer in mocht rijden)!
Autorijden
O boy, autorijden, dat deed mijn vader ook nog steeds. Ondanks dat hij al een paar keer bij het achteruit rijden tegen het muurtje was aankomen… Mijn zus en ik hebben daar zeer ernstig over gesproken met hem, dat het écht gevaarlijk was (m.n. voor anderen op de weg).
Maar zo koppig als hij was, vond hij dat het nog wel ging en niemand ging hem vertellen dat het niet meer kon, want hij ging alleen maar kleine stukjes in het dorp!
En ik snapte wel dat hij die vrijheid nog wilde, maar zijn benen werden steeds slechter. Tenslotte kreeg hij wederom een oproep van het CBR en hebben we hem in mei maar opnieuw laten afrijden. En daar zakte hij natuurlijk voor. Toen was het klaar. Het hielp dat de officiële instantie had aangegeven dat het niet meer verantwoord was. Wij opgelucht ….pffff.
Sociale activiteiten en vervoer
Hun leefwereld werd dus steeds kleiner, terwijl ze nog eropuit wilden. Nu zonder auto, ging mijn vader toch nog met de (eigenlijk voor mijn moeder bedoelde) scootmobiel naar de plaatselijke doe-het-zelf zaak. Zijn wilskracht om dingen te ondernemen (lees ‘te leven’) was enorm. Dus hadden ze graag nog naar een koffie-uitje van de buurtvereniging gewild of een bingo-avond of iets leuks in de avond.
Maar hoe kom je daar? Vervoer is dus echt een belangrijke zaak, want je wilt zelfstandig daar naartoe. Een taxi vonden ze te duur, dus kleinschalig WMOvervoer (de WMO taxi) werd ingeschakeld, maar eigenlijk alleen naar het ziekenhuis of naar de fysio (die kwam uiteindelijk bij hem thuis).
Dagbesteding
Na weer veel praten/overhalen gingen ze medio mei 2018 uiteindelijk elke vrijdag samen naar een dagbesteding in Zuidlaren. Vooraf leek het ze niets. “Daar waren ze nog niet aan toe”. Maar gelukkig viel het wel in de smaak! Ze werden thuis opgehaald. Dit had mijn zus geregeld. Kan iemand trouwens de naam ’dagbesteding’ veranderen, het klinkt zo… denegrerend? Ze dronken er gezellig koffie, deden met de groep een kruiswoordraadsel of zoiets als een balspel.
In mijn volgende blog 8 ga ik in op Woonmogelijkheden.
Regie op Dementie biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van een oudere met dementie.
Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik op onderstaande button voor de belangrijkste categorie uit dit blog:
Er zijn in totaal 6 categorieën en 3 kruispunten op de levenslijn van een oudere met dementie. Regie op Dementie bevat meer dan 100 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties (met name in Haarlem e.o.) die je kunnen helpen.