Mijn vader (83) is de echte mantelzorger. Hij is nog kwiek en voldoende bijdehand. Toch kwam er reden tot zorg of hij het allemaal wel aankan.
Steeds vaker vallen
Na haar zware hartoperatie is mijn moeder 2x gevallen en brak ze de ene keer haar pols en de andere keer haar heup. Ze was fysiek zwak, dus al een jaar lang heel beperkt mobiel. Ze kon binnen het dorp nét de supermarkt halen. En ze sliep steeds meer. Ik denk dat dementie ook vermoeit.
Echt in de war tijdens revalideren
Tijdens het revalideren in een instelling gedurende een week of zeven merkte ik hoezeer mijn moeder in de war was. Om mijn vader te ontlasten, gingen we namelijk met grote regelmaat op bezoek. Na afloop van een mis op zondag, dacht ze werkelijk dat ze van buiten was gekomen, terwijl ze gewoon met de lift naar beneden, door de gang in dezelfde instelling zat! Toen dacht ik wel “wow!”. Toen was eigenlijk wel heel duidelijk voor ons allemaal; ze is echt anders aan het worden.
En voor mijn moeder is deze hele periode van revalideren één blinde vlek. Mama was aan het overleven daar. Bevocht haar autonomie en zelfstandigheid en wilde naar huis. De vreemde omgeving en regels in combinatie met de revalidatie. Ze was extreem in de war.
De ene dag is het beter dan de andere dag. Ik merk het ook als ik haar aan de telefoon heb of ze scherp, helder en lekker eigenzinnig is. Of in een soort apathische flow zit, veroorzaakt door onmacht en onvrede over haar situatie.
Praktisch ontlasten
Toen ze weer thuiskwam een jaar geleden, gingen we steeds dichter op de huid zitten van mijn ouders (in positieve zin bedoeld). Door het gesprek aan te gaan als gezin. Over huishoudelijke hulp of tafeltje dekje. Toen waren beide nog wel in de contramine, mijn moeder helemaal:
“Dat kunnen we zelf nog wel”
Ze kan nog steeds wel aardig koken (maar op de standaard piloot). Op dat moment dachten we “Jeetje, we moeten ze even ontlasten, praktisch gezien”. Een beetje rust inbouwen. Maar veel verder dan dat kwamen we niet hoor.
Adempauze
De situatie was dus dat ze langere tijd niet thuis woonde. Na de weken van de hartoperatie en zeker tijdens haar revalideren sprak mijn vader eerlijk uit, dat deze situatie hem eigenlijk ook heel veel rust gaf. Omdat mijn moeder heel veel aandacht vergde. En hij kon bij ons aan tafel veel meer vrijuit praten over de situatie met zijn vrouw.
Lees in blog 15 hoe Sophie samen met vader stappen kon zetten nadat het besef er eindelijk was bij haar en haar zussen.
Regie op Dementie biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van een oudere met dementie.
Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik op onderstaande button voor de belangrijkste categorie uit dit blog:
Er zijn in totaal 6 categorieën en 3 kruispunten op de levenslijn van een oudere met dementie. Regie op Dementie bevat meer dan 100 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties (met name in Haarlem e.o.) die je kunnen helpen.