Onrustig gedrag, veel heen-en-weer lopen. Het hoort erbij, zeggen ze.
Het is frappant, maar mijn moeder met Lewy Body dementie is ruim 7 weken alleen maar binnen in het woonzorgcentrum of hun tuin geweest. Toen was ze rustig en oogde relaxed. Nu ze sinds een week weer 1-op-1 buiten gaat wandelen, zien we dat ze erg onrustig is.
Ineens weer veel nieuwe prikkels
Hoe werkt dat dan in de hersenen? Ze krijgt natuurlijk in één keer heel veel nieuwe prikkels binnen. Die mooie plantjes, waar ze zo van houdt, zijn allemaal hard gaan groeien in de corona lockdown.
Dus alles is weer nieuw en er is veel om te verwerken. Daarnaast is ze het fysiek, met haar 88 jaar, ook niet meer gewend lange eindjes te lopen. Haar spieren zullen weer opgebouwd moeten worden. Ze wordt sneller moe.
Daarom suft of slaapt ze volgens mij deze week veel. Ze moet veel verwerken en is moe. Maar je weet het gewoon niet! Er is nog zoveel niet bekend over dementie, dat het volgens mij nog steeds uitvinden is, wat werkt er goed, wat niet.
Een verpleegster zei ooit tegen mij: “Tja… misschien is het wel volle maan!”
Dus wat gebeurt er als ik volgende week haar eindelijk mag bezoeken? Natuurlijk zal ze blij zijn mij weer te zien, net als bij het beeldbellen, maar daarna kan ze wel eens weer meer gaan dwalen.
Net als haar wandelen, moeten we onze bezoekjes natuurlijk doen. En uiteraard zijn er ook schrijnende voorbeelden te vinden, waarbij bezoek straks eindelijk weer lucht geeft. Wij hebben enorm veel geluk met zulke goede zorg voor haar. Maar bezoek met mate, is mijn stelling.
Wellicht moeten we een voorbeeld nemen aan onze kat Max, die met zijn 17,5 jaar in kattenjaren bijna net zo oud is als mijn moeder. Hij eet, komt even knuffelen en slaapt, bijna de hele dag. Heeft af en toe een gekke bui, waarin hij met grote spongen de trap op rent. Om dan weer te eten, te knuffelen en tegelijk met ons te gaan slapen. Een duidelijk ritme. Wat een heerlijkheid. Ook mensen met dementie willen zo’n simpel ritme volgens mij. Alles dat afwijkt, moet weer in de hersenen verwerkt worden.
Bezoekverbod tijdens corona was soms verademing
In de Trouw stond het zo : “Het bezoekverbod in verpleeghuizen was voor sommige bewoners een verademing. Geen moeilijke gesprekken met familie, geen therapieën of spelletjes met vrijwilligers.”
Waarmee ik niet wil zeggen dat er er geen bezoek of activiteiten moeten zijn, maar het is balanceren. “Kijk naar wat iemand nodig heeft, luister ook als een bewoner nee zegt en niet naar een praatgroepje wil, maar moet omdat dat nu eenmaal past in het systeem van de instelling.”
‘Op de bank zitten’ is de andere pandemie
En wat betreft bewegen, zeker doen! Zoals Erik Scherder op televisie in M opriep om die ‘andere pandemie’ te bestrijden, die van ‘thuis op de bank zitten’.
“Uit onderzoek van de Universiteit van Pittsburgh blijkt dat regelmatige beweging ervoor kan zorgen dat het volume van de hippocampus met 2% toeneemt. En dat is precies het hersengebied dat over je geheugen en herinneringen gaat. Bij mensen met dementie is gebleken, dat als ze regelmatig wandelen, ze langer op zichzelf kunnen blijven wonen.” (www.hetkanwel.nl)
Wetenschappelijk is al lang onderbouwd dat wandelen goed is voor beginnende dementie. Kortom, iedereen schoenen aan en naar buiten!
Fijne zondag in de natuur!
Over de gezonde werking van groen, heb ik het een andere keer wel weer ;)
Platform ‘Regie op Dementie’ biedt je op één plek logische vervolgstappen op de levenslijn van een oudere met dementie.
Start met het helpen van jouw vader of moeder en klik op onderstaande button voor de belangrijkste categorie uit dit blog:
Er zijn in totaal 7 categorieën en 3 kruispunten op de levenslijn. Regie op Dementie bevat meer dan 100 praktische tips, videos, artikelen en links naar organisaties (met name in Haarlem e.o.) die je kunnen helpen.